Voordat ze vanavond naar bed gingen, besloten onze jongens (acht en zes) plotseling* dat ze wilden bidden**. Aangezien we ervoor kiezen om onze kinderen de vrijheid te geven om te geloven wat ze willen, protesteerde ik helemaal niet. Ik hield mezelf in en drong ze mijn seculiere wereldbeeld niet op. Ik legde ze slechts uit wat voor soort dingen mensen die bidden zoal tegen God zeggen: dankbaarheid voor goede dingen, excuses voor fouten, of verzoeken om dingen die ze graag willen.
Tag archieven: pappaheid
Hij Doet Niets, Hoor
Beste hondenbezitter,
Dringend verzoek namens alle ouders van kleine kinderen–en sowieso namens iedereen die minder gecharmeerd is van je trouwe viervoeter dan jijzelf:
Wil je in het vervolg minder energie steken in het uitslaan van onzin over je canine compaan, en meer in het onder controle houden van het beest?
Waarom Ik Niet Meer Met Anti-Vaxxers Discussieer, Maar Ze Ontvriend
Gisteravond heb ik iemand ontvriend en geblokkeerd op Facebook na een discussie over vaccinatie.*
Hij was niet eens rabiaat fundamentalistisch over het onderwerp. Desalniettemin droeg zijn debatteerstijl alle kenmerken van de wijd verbreide desinformatiestrategie van de antivaccinatiebeweging. En daarom weiger ik mij nog langer te laten verleiden tot deze discussies. En daarom zal voortaan iedereen die dit debat probeert te voeren op mijn tijdlijn of mijn website, en die na meerdere waarschuwingen niet ophoudt, hetzelfde lot ondergaan als deze iemand.
“Maar discussie is goed,” hoor ik je argumenteren. “Discussie maakt mogelijk dat deelnemers van gedachten veranderen, informatie en standpunten uitwisselen, wetenschappelijke kennis delen. Het monddood maken van het debat houdt louter onenigheid in leven en verhindert verandering.”
Dat zou waar zijn als de gegeven omschrijving van de meerwaarde van debat van toepassing was op anti-vaccinatiespreekbuizen.
Maar dat is hij niet.
Hij Zei, Zij Zei – Een Veerpontincident
16:36:38 |
De forens voelt zijn woede uit zijn buik omhoog vlammen. Dit is zó onverdiend! Voor hij zichzelf kan tegenhouden, heeft hij de vrouw zijn middelvinger getoond en de bijbehorende woorden gesproken. Hij heeft direct spijt, vooral vanwege het kleine meisje dat er geschrokken bij staat, maar zijn woede is echt, en de verontwaardiging ook. Hij keert terug naar zijn plek bij de deur, maar kalmeren doet hij niet. Het incident laat hem niet los, ook niet als hij zijn bakfiets heeft gepakt en door het stralende weer naar de school van zijn oudste fietst. Waarom reageerde zij zo fel? Waarom was haar reactie zo buiten proportie tot zijn daden? Wat bezielde haar? |