Beste Brommer,
Allereerst bedankt voor je keuze om mij op de hoogte te stellen van je gevoelens en je gedachten, of wat daarvoor doorgaat in jouw hoofd. Bij dit dankwoord moet ik wel meteen kwijt dat de door jou gekozen communicatievorm minder prettig bij mij binnenkwam dan je misschien bedoelde. Omkeren met je brommer om woest achter me aan te scheuren, met piepende banden naast me tot stilstand komen, en vervolgens een met scheldwoorden en bedreigingen gelardeerde tirade afsteken waar ik geen woord tussen kon krijgen, nodigde niet bepaald uit tot dialoog. Je stelde weliswaar enkele vragen (“Wat had je nou, man?” schiet me als voorbeeld te binnen), maar liet telkens geen pauze vallen voor een antwoord, waardoor ik niet anders kan dan concluderen dat je die vragen retorisch inzette. Je betoog was bovendien niet coherent genoeg om mij na afloop tot een zinvolle repliek te verleiden.
