Beste hondenbezitter,
Dringend verzoek namens alle ouders van kleine kinderen–en sowieso namens iedereen die minder gecharmeerd is van je trouwe viervoeter dan jijzelf:
Wil je in het vervolg minder energie steken in het uitslaan van onzin over je canine compaan, en meer in het onder controle houden van het beest?
Mijn vrouw: “We hebben een nieuwe stofzuiger nodig!”
Ik: <stofzuigt de bovenverdieping en is genoodzaakt om het apparaat vierentachtig keer opnieuw in elkaar te zetten>
Ik: “We hebben een nieuwe stofzuiger nodig!”
Consumentenbond.nl: “Dit is de beste stofzuiger voor uw geld.”
Vergelijk.nl: “Die kan je voor 106 euro kopen bij de webshop van MediaMarkt of bij één van hun winkels. En bij geen enkele andere winkel trouwens.”
Ik: <claimt winkelaanbieding van één van de winkels>*
Winkel: “Sorry, uitverkocht**.”
Ik: <klikt door naar de webshop van MediaMarkt>
MediaMarkt webshop: “Ja hoor, dat artikel hebben wij. Voor 139,95.”
Beste Brommer,
Allereerst bedankt voor je keuze om mij op de hoogte te stellen van je gevoelens en je gedachten, of wat daarvoor doorgaat in jouw hoofd. Bij dit dankwoord moet ik wel meteen kwijt dat de door jou gekozen communicatievorm minder prettig bij mij binnenkwam dan je misschien bedoelde. Omkeren met je brommer om woest achter me aan te scheuren, met piepende banden naast me tot stilstand komen, en vervolgens een met scheldwoorden en bedreigingen gelardeerde tirade afsteken waar ik geen woord tussen kon krijgen, nodigde niet bepaald uit tot dialoog. Je stelde weliswaar enkele vragen (“Wat had je nou, man?” schiet me als voorbeeld te binnen), maar liet telkens geen pauze vallen voor een antwoord, waardoor ik niet anders kan dan concluderen dat je die vragen retorisch inzette. Je betoog was bovendien niet coherent genoeg om mij na afloop tot een zinvolle repliek te verleiden.
Gisteravond heb ik iemand ontvriend en geblokkeerd op Facebook na een discussie over vaccinatie.*
Hij was niet eens rabiaat fundamentalistisch over het onderwerp. Desalniettemin droeg zijn debatteerstijl alle kenmerken van de wijd verbreide desinformatiestrategie van de antivaccinatiebeweging. En daarom weiger ik mij nog langer te laten verleiden tot deze discussies. En daarom zal voortaan iedereen die dit debat probeert te voeren op mijn tijdlijn of mijn website, en die na meerdere waarschuwingen niet ophoudt, hetzelfde lot ondergaan als deze iemand.
“Maar discussie is goed,” hoor ik je argumenteren. “Discussie maakt mogelijk dat deelnemers van gedachten veranderen, informatie en standpunten uitwisselen, wetenschappelijke kennis delen. Het monddood maken van het debat houdt louter onenigheid in leven en verhindert verandering.”
Dat zou waar zijn als de gegeven omschrijving van de meerwaarde van debat van toepassing was op anti-vaccinatiespreekbuizen.
Maar dat is hij niet.
Fantasy is een lastig genre. De trilogieën en langere reeksen worden elk jaar alleen maar dikker, en het lijkt wel of er maandelijks een nieuw subgenre wordt uitgevonden. Aan de andere kant voelen zowel de lezers als de uitgevers zich het veiligst op bekend terrein, waardoor ondanks alle ontwikkelingen de epische-fantasy-a-la-Tolkien het speelveld nog steeds domineert. Zowel internationaal als in ons eigen kleine taalgebied is het spelden in een hooiberg zoeken als je intelligentere fantasy wil lezen dan de oppervlakkige, eendimensionale epiek die gemeengoed is.
Gelukkig zijn er ook in ons eigen Nederland verrassende uitschieters naar boven. Boeken waarin complexiteit niet wordt geschuwd, waarin de wereldbouw doordacht en doorwrocht is, waar politieke, sociale en maatschappelijke verwikkelingen even belangrijk zijn als avonturen, queestes en magie. Een voorbeeld waar ik nog steeds blij van wordt is de Levend Zwart-bilogie (duologie?) van Paul Evanby, een tweetal ijzersterke romans (De Scrypturist en De Vloedvormer) die me nog steeds in vervoering kunnen brengen.
UPDATE: Op 29 december liet VGZ mij in een e-mailreactie op mijn klacht weten dat ze naar hun eigen smaak inmiddels wel genoeg antwoorden hadden gegeven op mijn kritische vragen. (Tussen de regels door wist hun reactie haarfijn over te brengen dat ze onder geen voorwaarde bereid waren mijn gelijk te erkennen, laat staan om excuses te produceren voor hun gekluns. Het feit dat hun antwoorden maar zelden aansloten op mijn vragen bleef ook onbeschouwd.) Met het nieuwe jaar–en daarmee de livegang van Mijn VGZ voor IZA-klanten–voor de deur was de hele klacht toch sowieso mosterd na de maaltijd, vindt u niet, meneer?
In het vervolg van hun reactie bleek de boter op hun hoofd echter toch echt langs hun slapen naar beneden te druipen: de afgewezen declaratie waarmee het allemaal was begonnen was “herbeoordeeld” en in tweede instantie goedgekeurd. Aangezien ik me moeilijk kan voorstellen dat de ontbrekende gegevens spontaan op de declaratie waren verschenen, interpreteer ik dat lekker als impliciete excuses–kennelijk vond VGZ toch dat ik een punt had…
IZA wordt VGZ.
Misschien niet het meest wereldschokkende nieuws, maar als je–zoals ik–al jaren je zorgkosten verzekert bij de een, is deze ongevraagde overstap naar de ander relevant.
En amusant.
Zoals een anekdote over een mislukte wortelkanaalbehandeling amusant kan worden.
Na jaren.
Misschien wel het belangrijkste nieuws van het nieuwe Millennium–volgens sommige criteria zelfs verreweg het belangrijkste nieuws sinds het begin van de Industriële Revolutie–lijkt veel minder indruk te maken dan ik had verwacht.
Hoewel het op zich afdoende aanleiding is voor wereldwijde feesten, reusachtige vuurwerkshows (okee, die misschien niet), liters champagne en een geboortegolf over negen maanden, heeft het feit dat de hele wereld overeenstemming heeft bereikt over klimaatverandering vooralsnog tot geen van die dingen geleid (hoewel we wat één ervan betreft zullen moeten afwachten tot september).
Dit is groots, mensen!
Niet elke Nederlander neemt de moeite om jaarlijks een nieuwe energie-aanbieder uit te kiezen.
Als er iets is wat mij de indruk geeft dat het goed gaat met de economie, is het dat wel. Hoe erg kan het gesteld zijn met de financiën van de gemiddelde Nederlander, als men massaal jaarlijks honderden euro’s besparing laat liggen?
Elk jaar–of in elk geval aan het einde van het contract–heeft elke Nederlander de keuze uit een paar opties:
Al jaren en jaren schrijft de Belastingdienst elke maand zonder mankeren de Motorrijtuigenbelasting voor ons automobiel af. Al jaren en jaren doen ze dat van dezelfde bankrekening.
Al jaren en jaren, zo zou ik uit deze gegevens concluderen, weet de Belastingdienst mijn bankrekeningnummer voor de MRB.
Is het überhaupt mogelijk om goed te zijn in kunst?
Vorig jaar heb ik een zeer plezierige week doorgebracht in een hotel aan het strand, waar ik de training Inzicht en Invloed van Bureau Zuidema volgde. Om tegenwicht te bieden voor de emotioneel veeleisende, confronterende inhoud van de cursus als geheel, telde het programma van de laatste dag een oefening die nergens anders voor diende dan het genereren van een goed gevoel. De oefening bestond uit vijf minuten om voor de groep alles op te sommen wat je aan goede eigenschappen en positieve punten over jezelf kon bedenken*, waarna je mocht toehoren hoe de anderen beurtelings alle positieve dingen opsomden die zij van je hadden gezien. Het moge geen verrassing zijn dat iedereen zich na afloop van deze oefening erg goed voelde over zichzelf; het was immers niets meer of minder dan een bad van oprechte en onverwachte complimenten.
Toen het mijn beurt was, noemde ik als een van mijn positieve punten dat ik goed kan autorijden**. Daarop reageerde medecursist Michael, een geweldige vent maar veel meer een motorrijdende, maximumsnelheid-verslindende, met-vier-biertjes-de-snelweg-opkunnende macho dan ik ooit zou kunnen zijn, zonder alle dédain uit zijn stem te kunnen filteren:
“Je kan je zeker heel goed aan de regels houden.”