Als schrijver ga je toch altijd een beetje houden van je personages. Zelfs de bijrollen en figuranten komen in mijn hoofd tot leven, ontwikkelen een persoonlijkheid, en verwerven een achtergrondverhaal dat ik probleemloos en met plezier kan oplepelen.
Die rechercheur is een groot liefhebber van speciaalbier. Dat kind zat eerst op de Vrije School, maar kon daar niet aarden. Die schouwarts houdt eigenlijk helemaal niet van Spanje, maar gaat er jaarlijks heen omdat haar echtgenote er zo graag komt. Totaal irrelevant voor de plot, niet vermeldenswaardig op de pagina, maar wel details die voor mij de personages tot leven brengen in de mentale karaktersimulator*.
Het is dan ook extra pijnlijk als onder de darlings die in het redactieproces moeten worden gekilld ook personages zijn. In Kleinste kwaad had ik een veelkoppige dramatis personae opgevoerd, zo veelkoppig dat mijn proeflezers een bos-en-bomen-probleem ervoeren, en mijn redacteur rücksichtlos zei dat het minder moest. In totaal vijf drie*** bijrollen en twee figuranten zijn dientengevolge gesneuveld.
Het voelde een beetje als — en was letterlijk** ook — karaktermoord.
Ik gedenk hieronder de arme stakkers wiens literaire leven ik wreed heb beknot.
R.I.P. Pepijn van Dael*** – Een van de zes (nu dus nog maar vijf) ontvoerde kinderen waar het boek om draait. Lief, beetje nerdy, goedgebekt en wonderlijk ongevoelig voor het gepest van de -koppen in de klas.
Vaarwel, Sara Winkler en Ayman Kadiri – Een tweetal competente rechercheurs die inspecteur Van Eik effectief bijstonden in de grote ontvoeringszaak die hij onderzoekt. Ze zijn er in mijn hoofd nog wel bij, maar krijgen geen screen time meer.
Rust zacht, Darya El Hashem – De schouwarts die een schijnbare zelfmoord onderzoekt. Net als Winkler en Kadiri is Darya genadeloos van het papier verdwenen, terwijl ze op de achtergrond van het verhaal nog steeds haar werk doet.
En good riddance, Ben en Noor, stelletje hufters – Ben was Zorahs vriendje op de Hogeschool van Amsterdam, en Noor de studente met wie hij haar bedroog. We hates them, my Prrrreciousssss!
* Die iedereen in meer of mindere mate in zijn hoofd heeft om de mensen om zich heen te begrijpen en tot op zekere hoogte te voorspellen, maar die bij schrijvers hyperactief is.
** Al heb ik bij de opleiding Scenarioschrijven geleerd dat ‘personages’ de enige juiste Nederlandse term is, en ‘karakters’ een gruwelijk anglicisme voor hetzelfde.
*** In een eerdere versie van dit bericht werd beweerd dat ook Pepijns ouders waren gesneuveld. Dat was een vuige leugen. Ik heb Otto en Hadewych van Dael niet geschrapt, maar enkel hun kind afgenomen en vervangen door een ander kind.