Geboren en getogen in Amsterdam begon ik met schrijven zodra ik had geleerd om zinnen te bouwen, eerst handgeschreven in steeds hogere stapels blocnotes, daarna op een eeuwenoude en monsterlijk grote IBM-typmachine die ik van een vriend van mijn moeder kreeg.
Sinds 2003 bouwde ik aan een carrière in prijswinnend Engelstalig kort werk, met name in de genres science fiction en fantasy. Mijn Nederlandstalige carrière nam een aanvang in 2013, toen uitgeverij LINK mijn korte science fiction-verhalen Ontmoeting met Vormgever en Mashup uitgaf in hun Short Fiction-reeks.
In augustus 2020 verscheen mijn eerste Nederlandstalige spannende verhaal Wiegelied. In februari 2021 debuteer ik bij De Boekerij met mijn thriller Klaverblad.
Ik word in Nederland vertegenwoordigd door Maarten Boers Literary Agency. Neem contact op via de Contact-pagina.
Bekijk alle berichten van Floris Kleijne →
De Telegraaf is zo vriendelijk geweest om mij een paar exemplaren te sturen van de editie van 1 maart. Daardoor heb ik nu eindelijk mijn enthousiaste, vleiende vier-sterrenrecensie in handen! Lees hem hieronder…
Ik ben zeer verguld, ik kan niet anders zeggen, met de enorm positieve ontvangst van Klaverblad. Het begon al vóór verschijnen met de enthousiaste reacties van de boekhandelaren. En al snel na het verschijnen publiceerden diverse boekbloggers hun beoordelingen, en ook die zijn in overgrote meerderheid zeer te spreken over mijn eersteling. VrouwenThrillers.nl volgde al snel, vandaag liet CooleSuggesties.nl hun enthousiasme blijken…
En maandag, maandag verscheen in De Telegraaf de recensie waar elke debutant van droomt. Vier sterren, prachtige lovende woorden, vijf kolommen over de volle breedte van pagina 1 van het cultuurkatern… en als kers op de taart heeft de recensent het boek ook écht begrepen, lees ik uit zijn beschrijving en oordeel. Dat hij dan ook nog plezier heeft beleefd aan mijn neologisme ‘ad-hokken’ maakt het voor mij helemaal af. Bedankt, Bertjan ter Braak!
Voorstanders van kernenergie claimen graag dat hun lievelingsenergiebron zo schoon is. Ik sta perplex van dat argument, niet perplex als retorisch middel, maar perplex in werkelijke, “ik-begrijp-er-niks-van”-zin. Schoon? Hoe bedoel je, schoon? Heb je hier wel voldoende over nagedacht? Ik kan geen menselijke activiteit bedenken die het predicaat ‘schoon’ minder verdient dan kernenergie.
Want in werkelijkheid zijn er drie onoverkomelijke problemen met kernenergie. Wees gerust, ik zal je niet vervelen met het risico van woestenij-makende ongelukken. Geen Tjsernobyl-verhalen van mij, dat beloof ik. (Al is het maar omdat Tsjernobyl, en Three Mile Island, en Fukushima zelf al voldoende argument zijn.)
Vanaf nu kan je op mijn website ook shoppen! En er gelden geen coronamaatregelen: je hoeft geen afspraak te maken, geen mondkapje op, en niet af te halen bij een loket of achterdeur.
Bestel je exemplaar van Klaverblad, naar keuze gesigneerd of met een persoonlijke boodschap, en je krijgt het kosteloos thuisgestuurd.
De boekpresentatie was een groot succes gisteravond (vond ik zelf in elk geval). Nu de YouTube Premiere is geweest, kan je de opname gewoon als video terugkijken.
De boekpresentatie van Klaverblad vindt vandaag (18 februari) online plaats. Uiteraard zit een fysieke bijeenkomst er in deze tijden niet in, maar we maken er toch een feestje van, met een praatje van mij, een interview, en zoals dat hoort ook de (virtuele) uitreiking van het eerste exemplaar. Misschien valt er zelfs wel iets te proosten!
Wil je erbij zijn? Boekerij heeft een Facebook-event aangelegd, waarop je kan aanhaken. Maar ook als je geen Facebook hebt, kan je erbij zijn: het wordt die avond “uitgezonden” als YouTube Premiere.
En vanavond om 20:00 houden Boekerij en ik een online boekpresentatie. Bezoek het Facebook-event om je aan te melden, of ga direct naar de YouTube Premiere!
Zo kwam er toch nog een waardevol weetje voort uit de barre, frustrerende winterse omstandigheden: hoe William Goldman aan zijn titel kwam.
Nu ja, ik geef het toe: het was niet alleen maar frustrerend. Van de Rijnbandijk af sleeën en zelfs skiën, terwijl aan de andere kant het hoogwater tegen het dijklichaam klotst, dat had wel een surrealistische magie.
Maar toen begon een nieuwe lawine van afzeggingen en annuleringen. Voetbalwedstrijden, allá. Daar merk ik sowieso nooit iets van. Dat de Avri te elfder ure aankondigde dat ze het GFT niet komen ophalen morgen, daar valt omheen te werken. En dat de treinen niet rijden, dat zal in deze thuiswerktijden toch amper worden opgemerkt.
Maar tot slot e-mailde het schoolbestuur dat ze vanwege de sneeuw en de gladheid toch maar een dagje later open gaan. En laat me je vertellen: als je kinderen al vijf weken thuis zitten, een lockdown met avondklok gaande is, het hele gezin langzamerhand doldraait en het enige waar we ons op verheugen het heropenen van de scholen is… dan is ijsvrij géén reden voor vreugde.
Al gauw bereikten we in de familie-appgroep de consensus dat morgen tot Nationale Baaldag moest worden uitgeroepen. Met landelijke protesten. Inclusief barricades van hooibalen en erediensten voor Baäl (een kostelijke woordspeling).
Waarop ik me ineens afvroeg: wat was dat eigenlijk voor god, die Baäl?
En wat blijkt: Baäl was helemaal geen god! Althans niet op zichzelf. Baäl was ruim voor Christus, in het Midden-Oosten, gewoon een eretitel, vergelijkbaar met “Heer”, en op vergelijkbare manier gebruikt, om de lokale oppergod aan te duiden. Kanaänieten, Feniciërs, Arameeërs en de Carthagers hadden elk zo hun eigen Baälen, vernoemd naar een lokale plaats- of eigennaam. Baäl Hadad, bijvoorbeeld, of Baäl Melqart, of Baäl Moloch.
Ook bekend als Beëlzebub. Een van de zeven prinsen van de Hel. Vaak, maar strikt genomen onterecht, gebruikt als een andere naam voor Satan.
Nu lijken de geleerden ietwat verdeeld over de herkomst en betekenis van deze specifieke naam. Maar in de basis is er enige consensus: volgens de meesten was Baäl Zebul, te vertalen als “Heer van het Huis”, een godennaam, en hebben de Israëlitieten, die zichzelf qua religie toch wat verder geëvolueerd achtten, dat spottend verbasterd tot “Bäal Zebub“, wat met maar één letter verschil de betekenis verlaagt tot “Heer van de Vliegen”.
En toen viel er, decennia te laat voor mijn leeslijst Engels, een kwartje.