In november 2007 werden met een grootscheepse actie van de FIOD talloze invallen gedaan en mensen gearresteerd in wat de grootste vastgoedfraudezaak uit de Nederlandse geschiedenis zou blijken te zijn. Onder andere hoofdverdachte Jan van Vlijmen en zijn oom Nico Vijsma, die honderden miljoenen euro’s zouden hebben weggesluisd van Bouwfonds en Philips Pensioendonds, werden in de boeien geslagen. De zaak verwierf bekendheid onder de codenaam de Klimopzaak.
Mijn eerste kennismaking met de zaak was het boek De Vastgoedfraude, waarin onderzoeksjournalisten Vasco van der Boon en Gerben van der Marel in detail uit de doeken doen hoe deze grootschalige fraude kon gebeuren: een giftig mengsel van hebzucht, gewetenloosheid, valse facturen, intimidatie, corruptie en opportunisme. Een keur aan bekende namen uit de Nederlandse zakenwereld en de jetset passeren in het boek de revue, van Joop van den Ende tot Harry Mens tot Edwin de Roy van Zuydewijn. Maar de onbetwiste regisseurs van de Klimopzaak waren zonder twijfel Van Vlijmen en Vijsma. De gewetenloze brutaliteit van dat tweetal leek geen grenzen te kennen.
Toen ik het boek uit had, en geschokt en ongelovig achterover zat, wist ik meteen dat er linksom of rechtsom een spannend verhaal in zat. Als je Klaverblad leest, zal je vroeg of laat ontdekken hoe de Klimopzaak een inspiratiebron is geweest voor mijn fictieve verhaal.